به گزارش مشرق، 19 آبان؛ قرار بود یک روز تاریخی برای پرسپولیس باشد؛ 100 هزار نفر به آزادی آمده بودند تا شاید کامبک سرخ‌های پایتخت نشین ایران مقابل کاشیما باشند.بازی رفت را نماینده سامورایی با 2 گل پشت سر گذاشته بود، اما مردان برانکو دوست داشتند که همچون دیدار با السد و الدحیل خانه را برای حریف ژاپنی جهنم کنند.

هواداران خیلی زود خودشان را به ورزشگاه رسانده بودند و امیدوار بودند که فینال خیریتی واقعی برایشان داشته باشد.همه چیر خیلی شیک و مدرن به نظر می رسید؛ از گیت های الکترونیکی ورودی گرفته تا صندلی های شماره دار، اتاق های کنفرانس شکیل و جایگاه خبرنگاران مجلل  و ....

در حضور اینفانتینو(رئیس فیفا) و شیخ سلمان(رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا) و روسای فدراسیون فوتبال کشورهای مختلف و وزرا و مدیران ارشد، پای زنان نیز به آزادی باز شده بود؛ پس آزادی با 100 هزار نفر آماده یک میزبانی مهم بود.در همین هیجان لذت بخش یک پیش بینی همه را نگران می کرد و آن؛ اتفاقات پایان بازی بود.

خیلی ها نگران بودند که اگر پرسپولیس ببازد و کاشیما قهرمان شود، با خشم حاضرین در آزادی چه باید کرد؟

خشمی که مقابل چشمان اینفانتینو و شیخ سلمان زهرش هزار برابر بدتر از خشم‌هایی خواهد بود که در آزادی بارها شاهدش بوده ایم. نگران بودیم مبادا از این جو باشکوه فقط یک ناهنجاری در ذهن بزرگان فوتبال باقی بماند و همه چیز بدتر از گذشته شود.

با سوت داور عمانی و در حضور 100 هزار تماشاگر بازی شروع شد؛ مسابقه ای که برای سرخ ها معنی کامبک(بازگشت) داشت اما 30 دقیقه که از بازی گذشت عیار و قدرت واقعی دو تیم ناگفته هایی را به معرض نمایش گذاشت.

بازی در همان نیم ساعت اول نشان داد که ملاقات نابرابری در آزادی شکل گرفته و فقط با هوادار نمی شد که از سد نماینده سامورایی گذشت، در واقع پرسپولیس در نبردی بود که خشاب اسلحه اش خالی بود. جام در یک قدمی بود، اما با پنجره بسته، نیمکت خالی و چندان جوان جویای نام همین یک قدم فرسنگ‌ها به نظر می رسید پس بی دلیل نبود که با هر دقیقه ای که از زمان بازی می گذشت، معنی کامبک هم کم رنگ‌تر جلوه می کرد.

اواسط نیمه دوم امید بازگشت(کامبک) از بازی کاملا محو شد اما همان پیش‌بینی اولیه قوت گرفت؛ اگر پرسپولیس باخت و قهرمان نشد با این میهمان های خارجی و اعتباری که نسبی کسب کرده‌ایم؛ چه باید کرد؟

پرسپولیس صفر – کاشیما صفر؛ نماینده سامورایی ها قهرمان آسیا شدند و تمام.

بعد از سوت پایان مسابقه از سوی داور عمانی فقط یک آه ماند و نگاه های فراوان حسرت آورسرخ ها به جام.

از اینجا لحظه استرس ناهنجاری ها آغاز شد، حالا ما مانده بودیم و 100 هزار هوادار و ضلع سوم این داستان که جیانی و شیخ سلمان و میهمان هایش بودند؛ واقعا با 100 هزار هوادار خسته و غمگین  نگران یک قضاوت کلی بودیم.

در همین سکوت بود یک فریاد بلند به نشانه فرهنگ به صورت خودجوش به پاخواست؛ فرهنگی که ریشه در فرهنگ یک قوم داشت و خیلی هم اصیل به نظر می رسید.

همه چیز خلاف پیش بینی اولیه پیش رفت و یک اتفاق ماندگار در آزادی کلید خورد و یک رفتار حرفه ای بعد از یک شکست بزرگ؛ 100 هزار نفر شروع کردند به تشویق تیم و ادای احترام به حریف و میهمان‌ها.

این تشویق به حدی تاثیرگذار و نافذ بود در کم‌ترین زمان ممکن خیلی از جوسازی ها علیه ایران را شست.

مدت ها بود که از ای اف سی و فیفا فقط اخبار بدی و پلشتی‌ها از ورزشگاه های ایران به گوش می رسید و خوراکی که بیشتر مخالفان کشورمان به آنها می دادند.گزارش هایی که بیشتر از سوی سعودی ها رقم خورده بود و شیخ سلمان و اینفانتینو قبل از این سفر فکر می کردند در هر مسابقه در میان هواداران ایرانی فحاشی است و شعارهای سیاسی و ...

اما پایان بازی پرسپولیس – کاشیما درس بزرگی بود به همه جوسازی ها.

19 آبان؛ روی استیج جامی در دستان پرسپولیسی‌ها نبود اما مقابل چشمان تصمیم گیرندگان فوتبال  100 هزار نفر شدند نماینده 80 میلیون ایرانی.

بازی که تمام شد زیکو، ستاره فوتبال ژاپن هم از جو حاکم در آزادی به وجد آمد و گفت: جو امروز آزادی مرا یاد خاطرات ماراکانا(بزرگ‌ترین ورزشگاه برز یل) انداخت . اینجا همه چیز فوق العاده بود، هواداران فقط احترام گذاشتند و تیمشان را تشویق کردند.

شیخ سلمان و اینفانتینو هم خیلی سریع به جو حاکم در آزادی واکنش نشان دادند؛ آنها جو آزادی را فوق العاده خواندند و رئیس اف سی اعتراف کرد که ایران مایه مباهات فوتبال قاره است.

بازی که تمام شد، رئیس فیفا در گفت و گو با سایت فیفا گفت: میزبانی ایران ها فوق العاده بود و خودم از این چنین جو و از اینکه بانوان ایرانی هم در ورزشگاه حضور دارند لذت بردم.

خلاصه شاید بازی برگشت فینال لیگ قهرمانان برای تیم پرسپولیس کامبک نداشت، اما برای هوداران و فوتبال ایران کامبک به واقعیت پیوست؛ ما برگشتیم به فرهنگ اصیل ایرانی، برگشتیم به احترام متقابل و بازگشتیم به خیلی از واقعیت های فوتبال ایران و فوتبالش پس حالا نوبت ای اف سی و فیفا است که آنها هم برای مردان آریایی کامبک داشته باشند.

یک پرونده هست که نیاز اساسی به کامبک دارد، پرونده ایران – عربستان و میزبانی نمایندگان دو کشور از همدیگر در رویدادهایی بین المللی.

حالا که شیخ سلمان و اینفانتینو به میزبانی خوب ایرانی ها اعتراف کرده اند زمان آن رسیده که هیچ نماینده ای از ایران برای رویارویی با نمایندگان سعودی از میزبانی در داخل سرزمینش محروم نباشد.

شیخ سلمان اعلام کرده پرونده ما و عربستان به دادگاه حکمیت بین المللی ورزش رفته اما اگر آنها بخواهند می توانند به 19 آبان آرا خیلی ها را تغییر داده و روال پرونده را به شرایط عادی خودش برگرداند.